Αναρτήσεις

Ο Χριστός, οι Εκκλησίες και η Αλήθεια

Εικόνα
Το λέω και το ξαναλέω: Η Αλήθεια <<παρεπιδημεί>> στην Ιστορία και δεν <<ταυτίζεται>> με αυτήν. [Όπου <<Ιστορία>> βλ. Πολιτισμοί, Έθνη, Θεσμοί κ.λπ.] Όσοι πιστεύουν ότι ΚΑΤΕΧΟΥΝ την Αλήθεια μέσα στην Ιστορία, μέσω άμεσης αναδρομής στο παρελθόν και επανάληψης του παρελθόντος (θεμελιοκρατία), βρίσκονται μακριά από την Αλήθεια. Αντίθετα, όσοι αυτοκριτικά και με πόνο ΖΗΤΟΥΝ εκ νέου, στο εκάστοτε σήμερα, την Αλήθεια (που είναι ο επερχόμενος Χριστός) πορεύονται προς Αυτήν μέσα στην Ιστορία και βρίσκονται κοντά της. Εκείνη έρχεται αδιάκοπα προς αυτούς από τα Έσχατα (όχι από το παρελθόν !!), ως παρεπίδημη και ξένη και καινούργια. Γιατί την αναγνωρίζουν μεγαλύτερή τους, γιατί αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ελλειμματικό ως προς Αυτήν.   Για να αληθεύει η Ιστορία (Πολιτισμοί, Έθνη, Θεσμοί) έχει ανάγκη από ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ στα Έσχατα, στην επερχόμενη και προσδοκώμενη Βασιλεία του Χριστού που είναι η Αλήθεια, και όχι από αναδίπλωση στον εαυτό της, στο παρελθόν της. Από μ

Για την "Παραβολή των Ταλάντων"

Εικόνα
"Το αβάσταχτο βάρος του είναι", λέω στον εαυτό μου συχνά πυκνά!  Γιατί αβάσταχτο όμως; Γιατί μας το φοράνε ΕΞΩΘΕΝ, δεν είμαστε αυτοί οι ίδιοι στην ουσία μας το "είναι" μας (αντίθετα από τον Θεό !!!!). Μας το φοράνε ΑΠΕΞΩ το "είναι" σαν Δάνειο, μέχρι να κληθούμε να το επιστρέψουμε πίσω στον Δανειστή μας. Εμείς, στην ουσία μας, είμαστε "κενά ντυμένα με είναι", κάτι σαν μεταφυσικές τρύπες.... Παράδοξες πραγματικότητες...  Είναι απλή η αλήθεια του είναι, φίλοι μου, και ο καθένας μας ας τα βγάλει πέρα... Δεν είμαστε το "είναι" μας, έχουμε το "είναι". Δεν ΕΙΜΑΣΤΕ η ύπαρξή μας (δεν είμαστε δηλ. αυθύπαρκτοι), όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο, αλλά ΕΧΟΥΜΕ την ύπαρξη. Και την έχουμε ΕΞΩΘΕΝ. Έχουμε δανεικό το "είναι" μέχρι να το επιστρέψουμε στον Δανειοδότη, πλουτισμένο ή φτωχεμένο. Κάτι σαν την Παραβολή των Ταλάντων (για το "είναι" νομίζω μιλάει στο βάθος βάθος). Το θέμα λοιπόν δεν είναι απλά και μόνο ότι έχουμε

Χριστιανική Ενότητα

Εικόνα
Έκλεισε και φέτος η Εβδομάδα Προσευχής για την Ενότητα Εκκλησιών και Χριστιανών (αν, όποτε και όπως θελήσει ο Θεός). Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να επισημάνω, για μια ακόμη φορά, ότι το slogan των ανθενωτικών είναι: <<η Αλήθεια δεν μπορεί να είναι 100 αλλά μια>>.  Η φράση αυτή είναι καταρχάς σωστή αλλά δημιουργεί όπως θα δούμε ένα πρόβλημα στην ορθή κατανόησή της., Οσάκις ακούγεται από ανθενωτικά και αντι-οικουμενικά στόματα, εμπεριέχει το λάθος το <<μια>> (μία Αλήθεια, μια Εκκλησία) να θεωρείται εξατομικευμένα, ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ, δηλ. ατομικίστικα (πραγμοποιημένα), και όχι όπως θα έπρεπε ΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ [βλ. κοινωνία εκκλησιαστικών ΕΤΕΡΟΤΗΤΩΝ].  Δείτε ότι ο Θεός ο ίδιος είναι ΕΝΑΣ αλλά ως ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΡΙΩΝ Ετεροτήτων [δηλ. διαφορετικών θείων Προσώπων], όχι αριθμητικά, ατομικίστικα, εξατομικευμένα. Το ανάλογο mutatis mutandis ισχύει (ή θα έπρεπε να ισχύει) και για την Εκκλησία: Είναι <<μία>> αλλά μια κοινωνιακά, ως <<μια κοινωνία>> [εκκλησιαστικών

Προσδοκώ ανάσταση νεκρών

Η εκκρεμότητα της ανάστασης και το ερώτημα περί θεού KOSTAS AGORAS · ΔΕΥΤΕΡΑ, 18 ΜΑΪΟΥ 2020 · Συζητώντας με την πολυαγαπημένη μου εξαδέλφη Βιργινία Κ., συνειδητοποίησα ξαφνικά πως το ερώτημα "αν υπάρχει ΘΕΟΣ" (το "θείον"), ή όχι, από μόνο του, είναι τελικά αδιάφορο ερώτημα (τονίζω το από μόνο του). Το μόνο σημαντικό, αποφασιστικό ερώτημα είναι "αν θα υπάρξει ΑΝΑΣΤΑΣΗ", για όλους και τον καθένα μας, για τους συγκεκριμένους μοναδικούς ανθρώπους μας που χάσαμε και όλο τον κόσμο. Παρόλο που λέμε ότι ο "θεός" είναι "θεός νεκρών και ζώντων" (και είναι αλήθεια), η έννοια της "ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" δεν εμπεριέχεται στην έννοια του "ΘΕΟΣ". Και όμως, πάρα πολλοί πιστοί και γενικά "ένθεοι" καταγίνονται με το ερώτημα "αν υπάρχει ΘΕΟΣ" παραγνωρίζοντας το άλλο, το αποφασιστικό ερώτημα "αν θα υπάρξει ΑΝΑΣΤΑΣΗ". Οι άνθρωποι δεν δυσκολευόμαστε τόσο στην έννοια ΘΕΟΣ όσο στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Βεβαί

Επικοινωνία

Επικοινωνία
konstag@yahoo.gr

Translate

Αναγνώστες