Κώστας Αγόρας


Ο Κωνσταντίνος Αγόρας γεννήθηκε στην Πάτρα το 1952 και είναι Επίκουρος Καθηγητής Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου[1].
Έκανε βασικές σπουδές φιλοσοφίας και θεολογίας στο Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο Ρώμης και ειδικεύτηκε στον κατ΄ανατολάς χριστιανικό κόσμο. Μετεκπαιδεύτηκε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Παρισίων-Σορβόννης (ιστορία και ανθρωπολογία των θρησκειών) και στη θεολογική σχολή του Καθολικού Ινστιτούτου Παρισίων (συστηματική θεολογία και σύγχρονη ερμηνευτική). Υποστήριξε διδακτορική διατριβή και για τις δυο σχολές και έλαβε τους αντίστοιχους τίτλους φιλοσοφίας και θεολογίας. Τίτλος διδακτορικής διατριβής, κοινής στις δυο σχολές (doctorat conjoint): “Personne et Liberté, ou l'être comme communion dans l'œuvre de J. Zizioulas”, Paris 1992, xxxiv + 454 p. (thèse de doctorat conjoint  reproduite en microfiches par l'Atelier National de Reproduction des Thèses, Lille 1993)[2]. Βαθμός  Άριστα (με τιμητική διάκριση)
Από το 1999 μέχρι το 2001 διετέλεσε εξωτερικός συνεργάτης του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Το 2006 εξελέγη ομόφωνα Επίκουρος Καθηγητής στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού προγράμματος Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία όπου και υπηρετεί[3]. Διδάσκει παράλληλα ως προσκεκλημένος καθηγητής Ορθόδοξη δογματική θεολογία στο Οικουμενικό Ινστιτούτο του Βari[4].
Με στίγμα μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ευρώπης, εκκλησιαστικών παραδόσεων και σύγχρονου νεωτερικού κόσμου, τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε μια ανοικτή ερμηνευτική διασταύρωση και επικαιροποίηση της θεολογίας, σε διάλογο με τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τη σύγχρονη φιλοσοφία, στο χώρο της χριστολογίας και της ανθρωπολογίας.[5]
Είναι δημιουργός και διαχειριστής της ομάδας "Διάλογοι Θεολογίας" στο Facebook[6]

Διαβάστε περισσότερα στην Βικιπαίδεια στο λήμμα: Κωνσταντίνος Αγόρας 





Επικοινωνία

Επικοινωνία
konstag@yahoo.gr

Translate

Αναγνώστες

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θ. μετάληψη και κορωνοιός: η σημασία της ευχαριστιολογίας

Προσδοκώ ανάσταση νεκρών

Η ερωτική επιθυμία των ανθρώπων: σε εσχατοκρατική vs ιστοριοκρατική προσέγγιση