“Θρησκειο-πολιτισμικός” επεκτατισμός των Εκκλησιών;

Στις 19 Ιανουαρίου (4:25 μ.μ.) ανέβηκε εδώ (στο FB) από καλό μου φίλο ένα αρχείο με την εξής εισαγωγική φράση «Η Συνθήκη της Λωζάννης εμποδίζει την ανοικοδόμηση ορθοδόξων ναών στη Μ. Ασία. Και ενώ κάποτε ο χώρος αυτός ήταν ορθόδοξος τώρα τον λυμαίνονται οι Προτεστάντες και Παπικοί κ.α. που χτίζουν εκκλησίες, μαζεύουν προσήλυτους, κινούνται ελεύθερα κάτω από την κάλυψη του Βατικανού και των Ευρωπαϊκών Κυβερνήσεων.»  Στο πλαίσιο της αυτοκριτικής, της δικής μου καταρχάς, κατά την εβδομάδα της προσευχής για την ένωση των Χριστιανών και την αποκατάσταση της εν Χριστώ κοινωνίας των Εκκλησιών  θέλω να δώσω το προσωπικό μου στίγμα σε αυτό το θέμα.

Τι θα πεί ότι η Μ. Ασία "είναι ο χώρος ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ";; Τον έχει πάρει προίκα μήπως;;  Και από ποιόν τάχα ;;; Εγώ νομίζω ότι η Μ. Ασία (και κάθε τόπος επί γης) είναι ο χώρος ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Η συνέχιση της αντίληψης ενός "εκκλησιαστικού επεκτατισμού", όταν μάλιστα έρχεται αντιμέτωπος με άλλες Εκκλησίες, είναι αποκαρδιωτική. Γιατί δείχνει ότι οι Εκκλησίες δεν αγαπούν τον Χριστό με ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ αλλά προς ίδιον όφελος (επεκτατικό). Καi όμως: "Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελατούσθαι" έπρεπε να λένε οι Εκκλησίες (με εννοείτε πιστεύω). 

Τι θέλω να πω: ότι αυτό το από εκκλησιολογικής πλευράς τερατούργημα που έχουν εφεύρει οι κανονολόγοι και λέγεται "teritoire canonique" (κανονική περιοχή;;) ισχύει ΜΟΝΟΝ εφ΄όσον οι Εκκλησίες είναι ενωμένες, όχι όταν ΔΕΝ είναι. Άλλωστε σε τέτοιο πλαίσιο (κοινωνίας, όχι ακοινωνησίας) θεσπίστηκαν οι κανόνες… Στην περίπτωσή μας, τώρα δηλαδή στην εποχή της ακοινωνησίας, η κάθε Εκκλησία είναι υπεύθυνη για την ιεραποστολή του ονόματος του Χριστού όπου γης. Διότι διαφορετικά δεν θα επιτρεπόταν λ.χ. στους Ορθοδόξους να κάνουν ιεραποστολή εκτός των παραδοσιακών πατριαρχικών ορίων τους, στον Δυτικό Κόσμο εν προκειμένω.

Ο συντάκτης του κειμένου μιλάει με μια νοοτροπία ανταγωνιστικών "θρησκειο-πολιτισμικών μαγαζιών" σε επεκτατική προοπτική. Η λογική του είναι: "Γιατί να μεγαλώσει το δικό σου μαγαζί εις βάρος του δικού μου;" Και ερωτώ: γιατί στο πίσω μέρος του εγκεφάλου σας έχετε πάντα αυτόν τον ιδιότυπο "θρησκειο-πολιτισμικό" επεκτατισμό, οι ορθόδοξοι ειδικά; Έχει ο Χριστός και το μυστήριο της ζωής και της ιστορίας του (αυτό είναι η Εκκλησία) καμιά σχέση με τέτοιον επεκτατισμό; Η λογική των "Εκκλησιών-μαγαζιών" (θρησκειο-πολιτισμικού περιεχομένου) κατέστρεψε την Εκκλησία ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ από την πρώτη ήδη χιλιετία και συνεχίζει να καταστρέφει σήμερα την Ορθοδοξία.  Βρίσκεται όπως όλοι ξέρουμε στη ρίζα των παραλλήλων ορθοδόξων Εκκλησιών στη «Διασπορά». Είναι υγιής εκκλησιολογία αυτή για την Εκκλησία του Χριστού;

Αλλά ποιός νοιάζεται τώρα, εδώ που τα λέμε, για την Εκκλησία ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, δηλ. για το μυστήριο της ζωής και της ιστορίας του; Σημασία έχει το  δικό του "θρησκειο-πολιτισμικό μαγαζί" και το ιστορικό μέλλον του. Κατάσταση πνευματικά εμετική και να με συγχωρήσετε για την έκφραση.